Ἰωνικὸν

Γιατί τὰ σπάσαμε τ' ἀγάλματά των,
γιατί τοὺς διώξαμεν ἀπ' τοὺς ναούς των,
διόλου δὲν πέθαναν γι' αὐτό οἱ θεοί.
Ὤ γῆ τῆς Ἰωνίας, σένα ἀγαποῦν ἀκόμη,
σένα ἡ ψυχές των ἐνθυμοῦνται ἀκόμη.
Σὰν ξημερώνει ἐπάνω σου πρωί αὐγουστιάτικο
τὴν ἀτμοσφαίρα σου περνᾶ σφρίγος ἀπ' τὴν ζωή των·
καὶ κάποτ' αἰθερία ἐφηβικὴ μορφὴ,
ἀόριστη, μὲ διάβα γρήγορο,
έπάνω άπὸ τοὺς λόφους σου περνᾶ.